Evangelismos Subway Station, Athens
Σταθμός ΜΕΤΡΟ Ευαγγελισμός, Αθήνα
_Architectural design:
Stefanakis Dimitris – Studio 99
Koutsioumpas Vaggelis – NonState Studio
Mousmoulidis Thanos – MID Studio
Giamakou Fotini – Giamakos Architects
Soulakis Nikos – Architect Engineer
Polymenides Michael – SPACEOP AEC
Trichias Kostas – LAASTIK
Retsios Yannis – Architecture Student
Nanas Themis – Architecture Student
Christodoulou Kornilia – Architecture Student
Zanidaki Eleutheria – Architect Engineer
Tsiantou Stelina – Landscape Architect
Sotirios Giamakos – Giamakos Architects
_Urban vision and proposal in collaboration with Commonspace Co-op:
Andritsos Thanos, Architect Engineer - Urban Planner
Paraskevopoulos Yannis, Topographer - Survey Engineer - Urban Planner
Koumparelou Artemis, Architect Engineer - Geographer
_Transportation study in collaboration with Polinde:
Toumpoulidou Emily – Transportation Engineer
_Colaborators:
Chatzinikolaou Nikos – Civil Engineer - PLASIO LTD
Dionisiou Panagiotis – HVAC Engineer
Zervas Giorgos – Civil Engineer - Hydraulic works
Michailidou Evaggelia – Environmentalist - Architect
Karapanos Stavros - Agriculturalist
_Status: Competition, 2nd place
Evangelismos area is a polyvalent hub for the city of Athens; a pivotal point of urban mobility redistributing pedestrian and vehicular flows. In immediate proximity we come upon a series of public uses and buildings, significant roadways, access points to urban public transportation, and extensive green spaces within a continuous urban network. The paradoxical suspension between the concepts of the “hub”, where multiple flows converge and intertwine, and that of an “urban isle”, as an area secluded by major road axes, poses a challenging yet captivating architectural provocation.
Our proposal aims to address this dual character of the park by redefining and activating the area, while retaining elements and characteristics that constitute its identity. The park's role as a hub of urban mobility is strategically reinforced by delineating new paths and preserving existing routes, while subtle design manipulations, near the human scale, aesthetically enhance the area. Mild architectural interventions, stretching to the limits of necessity, and the reorganization of greenery, following the subway excavation works, emphasize the functioning of the park as an urban grove, while the reuse of existing materials contributes in sustaining a minimal ecological footprint. On a city planning scale, Rizari Street is converted into a low-traffic street securing the most efficient link between the park and the city's network of green public spaces.
The existing visual contrast within Rizari Park, built using two distinct architectural styles, is reconciled through the reorganization of existing materials and the introduction of new neutral elements. Following an exploration of patterns and shapes, we arrive with a new syntax of materiality and morphological solutions that can achieve complexity on a small scale; alternating textures and materials stimulate the senses and engage visitors to interact with the urban greenery. The experience of movement within this environment can operate as a catalyst for the rejuvenation of the area, while the newly distributed resting points may act as containers facilitating the emergence of fresh uses and activities. At the subway entrance, we place a simple canopy designed with metal structural elements and glass panels, signifying the new station without competing with the city’s surroundings.
_Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός:
Στεφανάκης Δημήτρης – Studio 99
Κουτσιούμπας Βαγγέλης – ΝοnState Studio
Moυσμουλίδης Θάνος – MID Studio
Γιαμάκου Φωτεινή – Giamakos Architects
Σουλάκης Νίκος – Αρχιτέκτων Μηχανικός
Πολυμενίδης Μιχάλης – SPACEOP AEC
Τριχιάς Κώστας – LAASTIK
Ρέτσιος Γιάννης – φοιτητής Αρχιτεκτονικής
Νανάς Θέμης – φοιτητής Αρχιτεκτονικής
Χριστοδούλου Κορνηλία – φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής
Ζανιδάκη Ελευθερία – Αρχιτέκτων Μηχανικός
Τσιάντου Στελίνα – Αρχιτέκτων Τοπίου
Γιαμάκος Σωτήρης – Giamakos Architects
_Πολεοδομική θεώρηση και πρόταση σε συνεργασία με την Commonspace Co-op:
Ανδρίτσος Θάνος, Αρχιτέκτων Μηχανικός- Πολεοδόμος
Παρασκευόπουλος Γιάννης, Τοπογράφος Μηχανικός- Πολεοδόμος
Κουμπαρέλου Άρτεμις, Αρχιτεκτων Μηχανικός – Γεωγράφος
_Συγκοινωνιολογική μελέτη σε συνεργασία με την Polinde:
Τουμπουλίδου Έμιλυ – Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός
_Ομάδα Συνεργατών:
Χατζηνικολάου Νίκος – Πολιτικός Μηχανικός - ΠΛΑΙΣΙΟ ΟΕ
Διονυσίου Παναγιώτης – Μηχανολόγος Μηχανικός
Ζέρβας Γιώργος – Πολιτικός Μηχανικός Υδραυλικών Έργων
Μιχαηλίδου Ευαγγελίας – Περιβαλλοντολόγος, Αρχιτέκτων
Καραπάνος Σταύρος – Γεωπόνος
_Στοιχεία: Διαγωνισμός, Β' βραβείο
Η περιοχή του Ευαγγελισμού χαρακτηρίζεται ως ένα πολυδύναμο κέντρο για την Αθήνα, ένα καθοριστικό σημείο αστικής κινητικότητας που αναδιανέμει κινήσεις και ροές πεζών και οχημάτων. Σε άμεση γειτνίαση συναντάμε μία σειρά δημόσιων χρήσεων και κτιρίων, σημαντικούς οδικούς άξονες, προσβάσεις στα αστικά ΜΜΜ και εκτενείς ελεύθερους χώρους πρασίνου εντοπισμένους σε ένα συνεχές δίκτυο. Αυτή η παράδοξη αιώρηση ανάμεσα στην έννοια του κόμβου, όπου συγκλίνουν και συμπλέκονται πολλαπλές ροές, και της νησίδας, ως μιας περιοχής αποκλεισμένης περιμετρικά από κεντρικούς οδικούς άξονες, θέτει ένα δύσκολο όσο και γοητευτικό αρχιτεκτονικό πρόβλημα.
Τον διττό αυτό χαρακτήρα επιχειρούμε να επεξεργαστούμε με την πρόταση μας στοχεύοντας στην επανερμηνεία της περιοχής και την ενεργοποίηση της, διατηρώντας ωστόσο στοιχεία και χαρακτηριστικά που συνιστούν την ταυτότητα της. Στρατηγικά ενισχύεται ο χαρακτήρας του πάρκου ως κόμβου διοχέτευσης της κίνησης στον αστικό ιστό με τη χάραξη νέων και την διατήρηση υφιστάμενων διαδρομών, ενώ μικροσκοπικά λεπτοί αρχιτεκτονικοί χειρισμοί κοντά στην ανθρώπινη κλίμακα αναβαθμίζουν αισθητικά την περιοχή. Ήπιες επεμβάσεις, που εκτείνονται στα όρια των απαιτούμενων, και η ανασύνταξη του πρασίνου έπειτα από τα έργα του μετρό, τονίζουν τη λειτουργία του αστικού άλσους ενώ η επανάχρηση υφιστάμενων υλικών συμβάλει στην διατήρηση ενός μικρού οικολογικού αποτυπώματος. Σε πολεοδομική κλίμακα η οδός Ριζάρη μετατρέπεται σε οδό ήπιας κυκλοφορίας εξασφαλίζοντας την καλύτερη σύνδεση του σταθμού και του πάρκου με το δίκτυο πράσινων ελεύθερων χώρων της πόλης.
Η αισθητική διχοτόμηση του πάρκου Ριζάρη, κατασκευασμένου με δύο διαφορετικές αρχιτεκτονικές γλώσσες, άρεται με την αναδιάταξη των υφιστάμενων και την προσθήκη νέων ουδέτερων υλικών. Έπειτα από μία σπουδή σε μοτίβα και χαράξεις οδηγούμαστε σε ένα νέο συντακτικό υλικότητας και μορφολογικών επιλύσεων που επιτυγχάνει μία πολυπλοκότητα σε μικροκλίμακα, με εναλλαγή υφών και υλικών, προκαλώντας τις αισθήσεις και κινητοποιώντας τον επισκέπτη να αλληλεπιδράσει με το στοιχείο του αστικού πρασίνου. Η εμπειρία της κίνησης και της παρουσίας του επισκέπτη εντός αυτού του περιβάλλοντος μπορεί να λειτουργήσει σαν ενεργοποιητής για την περιοχή, ενώ οι εμβόλιμες στάσεις για ανάπαυση λειτουργούν ως υποδοχείς που θα επιτρέψουν την ανάδυση νέων χρήσεων και δραστηριοτήτων. Τέλος, σηματοδοτούμε την είσοδο του μετρό τοποθετώντας μία λιτή κατασκευή στεγάστρου, με μεταλλικά στοιχεία και γυάλινα πανέλα, με μία απλή γεωμετρική επίλυση που δεν ανταγωνίζεται το αστικό περιβάλλον.